H ασθένεια της Βούλας στην ελιά

Ασθένεια η οποία προσβάλλει μόνο τους καρπούς της ελιάς και είναι ευρύτατα διαδεδομένη στις μεσογειακές χώρες. Για πρώτη φορά παρατηρήθηκε από τον Von Thumen το 1883 σε καρπούς από τη Δαλματία.
η ασθένεια της Βούλας στην ελιά
Συμπτώματα
Η ασθένεια εμφανίζεται με 2 κυρίως συμπτωματολογικές μορφές ( εντοπισμένη και γενικευμένη μόλυνση ), οι οποίες εξαρτώνται από την εποχή προσβολής και την ωριμότητα των καρπών.
Η πρώτη μορφή που είναι γνωστή ως ” ξεροβούλα ” ( εντοπισμένη μόλυνση ) παρατηρείται συνήθως κατά τους θερινούς μήνες και στις αρχές φθινοπώρου στους άγουρους καρπούς και είναι η πλέον συνήθης μορφή προσβολής του ελαιόκαρπου. Η ξεροβούλα εκδηλώνεται με το σχηματισμό στην επιφάνεια των καρπών μιας ή σπανιότερα,  περισσότερων σχεδόν κυκλικών και βυθισμένων καστανόχρωμων κηλίδων, με σύσταση ξηρή και με διάμετρο περίπου 3 – 10 mm. Σε κάθε κηλίδα διακρίνεται η σχισμή της επιδερμίδας που προκλήθηκε από το νύγμα του δάκου και από το οποίο εισέρχεται ο παθογόνος μύκητας.
Ξεροβούλα 
Η δεύτερη μορφή της ασθένειας είναι γνωστή ως ” σαποβούλα ” ή ” σαπίλα ” ( γενικευμένη μόλυνση ), είναι λιγότερο συνηθισμένη και παρατηρείται κυρίως τους φθινοπωρινούς μήνες και στις αρχές του χειμώνα, στους ημιώριμους και ώριμους καρπούς. Η σαποβούλα εκδηλώνεται με τη μορφή γενικευμένης μόλυνσης και καθολικής καστανόχρωμης σήψης των καρπών, οι οποίοι στη συνέχεια αφυδατώνονται, συρρικνώνονται και καλύπτονται από τις μαύρες καρποφορίες του μύκητα. (όλος σχεδόν  ο ελαιόκαρπος  είναι  καστανόμαυρος).
Σαποβούλα
 
Τέλος, έχει περιγραφεί και μια τρίτησχετικά σπάνια, μορφή προσβολής η οποία αποτελεί συνδυασμό των δύο προηγούμενων. Η ασθένεια αρχίζει με τη μορφή της ξεροβούλας και στη συνέχεια ο μύκητας επεκτείνεται πέρα από το περιθώριο της αρχικής κηλίδας και καταλαμβάνει μέρος ή ολόκληρο τον καρπό.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, οι προσβεβλημένοι καρποί πέφτουν πρόωρα το έδαφος.
Αίτιο – Συνθήκες ανάπτυξης
Η ασθένεια οφείλεται στον μύκητα Camarosporium dalmaticum ( CoelomycetesΑδηλομύκητες ).
Ο μύκητας αναπτύσσεται σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ 20 – 30 βαθμών Κελσίου, η δε άριστη θερμοκρασία για την ανάπτυξή του είναι 30 βαθμοί Κελσίου. Θερμοκρασίες κάτω των 15 βαθμών Κελσίου είναι δυσμενείς και κάτω των 10 βαθμών Κελσίου, πολύ δυσμενείς για την ανάπτυξη του μύκητα.
Το παθογόνο είναι παράσιτο πληγών, η ύπαρξη των οποίων είναι αναγκαία για τη μόλυνση των καρπών. Η είσοδος του μύκητα πραγματοποιείται κατά κανόνα από τα νύγματα ( ανοίγματα ) του δάκου. Η εμφάνιση και η ένταση της ασθένειας συνδέεται άμεσα με τον πληθυσμό του δάκου και τον βαθμό δακοπροσβολής του ελαιόκαρπουΗ ασθένεια δεν παρατηρείται κατ ‘ έτος, αλλά υπάρχουν οι λεγόμενες ” χρονιές βούλας ”.
Καταπολέμηση
Η καταπολέμηση του δάκου συμβάλλει και στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της ασθένειας της βούλας.
Πηγή : GIORGOSKATSADONIS. BLOGSPOT. COM
Βιβλιογραφία
Ασθένειες καρποφόρων δένδρων και αμπέλου
Χ.Γ Παναγόπουλος,
Καθηγητής Φυτοπαθολογίας Γεωργικού Πανεπιστημίου Αθηνών